ز مھجوری بر امد جان عالم + ترحم یا محمد ترحم

نہ آخر رحمۃ للعالمینی + ز محروما چرا غافل نشینی

ز خاک اے لالئہ سیرات بر خیز + جو نرگس خواب چندا از خواب بر خیز

بروں آور سر از برد یمانی + کہ روۓ تست صبح زندگانی

شب اندودہ مارا روز گردان + ز رویت روز مافیروز گردان

بہ تن در پوش عنبر بوۓ جامہ + بسر بند کافوری عمامہ

فروز آویزاز سر گیسوان را + فگن سارا سر دروان را

اویم طائفے نعلین پاکن + شراک آ از رشتئہ جانھاۓ ماکن

جھانے دیدہ کردہ فرش رہ اند + چوں فرش اقبال بابوس تو خواھند

ز حجرہ پاۓ در صحن حرم نہ + بفرق خاک رہ بوساقدم نہ

بدہ دستی ز پا افتاد گان را + بکن دلدارۓ دل داد گان را

اگر چہ غرق دریایۓ گناہم + فتادہ خشک لب بر خاک راہم

تو ابر رحمتی آں بہ کہ گا ھے + کنی بر حال لب خشکان نگا ھے

خوشا کز گردہ سویت رسیدیم + بدیدہ گرد از کویت کشیدیم

بمسجد سجدہ شکرانہ کردیم + چراغت را ز جان پروانہ کردیم

بگرد روضہ ات گشتیم گستاخ + دلم چو پنجرئہ سوراخ سوراخ

زویم از اشک ابر چشم بے خواب + حریم آستان روضہ ات آب

گہے رفتیم زان ساخت غبارے + گہے چندیم زوخاشاک و خارے

ازان نور سواد دیدہ دادیم + وزین بر ریش دل مرہم نہادیم

بسوۓ منبرت رہ برگرفتیم + ز چہرہ پایہ اش درزر گرفتیم

ز محرابت بمسجدہ کام جستیم + قدم گاہت بخون دیدہ شسبیم

بپاۓ ہر ستون قدراست کردیم + مقام راستان در خواست کردیم

ز داغ آرزویت باد خوش + زدیم ازدل بہر قندیل آتش

کنون گرتن نہ خاک آن حریم ست + بحمد اللہ کہ جان آن جا مقیم ست

بخود در ماندہ ام از نفس خودراۓ + ببین در ماندئے چندیں بہ بخشاۓ

اگر نہ بود جو لطف دست یارے + ز دست ماناید حیچ کارے

قضامی افگند از راہ مارا + خدا را از خدا در خواہ مارا

کہ بخشد از یقین اول حیاتے + دہد آنگہ بکار دین ثباتے

چوہول روز رستا خیز خیزد + بآتش آبرۓ ما نہ ریزد

کند با این ہمہ گمراہئی + ترا اذن شفاعت خواہئی ما

چوچو گان سر فگندہ آوری روے + بمیدلن شفاعت امتی گوے

بحسن اہتمامت کار جامی + طفیل دیگران یابد تمامی

شنیدم کہ در روز امید و بیم + بدان رابہ نکا ببخشد کریم